шик шык, род. шы́ку м.;
с шиком з шы́кам.
ши́канье разг. шы́канне, -ння ср.
шика́рно нареч. шыко́ўна;
шика́рный разг. шыко́ўны.
ши́кать несов., разг. шы́каць;
ши́кнуть сов., однокр. шы́кнуць.
шикну́ть сов., однокр., разг. шыкану́ць;
шикова́ть несов., разг. шыкава́ць.