Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

шваб шваб, род. шва́ба м.

шва́бка шва́бка, -кі ж.

шва́бра ж. шва́бра, -ры ж.; шчо́тка (ве́нік) для падло́гі.

шва́бский шва́бскі.

шваль прост., в разн. знач. дрэнь, род. дрэ́ні ж.

шва́льня спец., уст. шва́льня, -ні ж.

шва́ркать несов., прост.

1. шпурля́ць;

2. (ударять с силой) хваста́ць;

3. (обливать) абліва́ць;

шва́ркнутый

1. шпурну́ты;

2. хвастану́ты;

3. аблі́ты; см. шва́ркнуть;

шва́ркнуть сов., однокр., прост.

1. шпурну́ць;

2. (ударить с силой) хво́снуць;

3. (облить) аблі́ць;

шва́ркнуться прост.

1. (упасть) бра́знуцца;

2. (удариться) сту́кнуцца.