тя́га в разн. знач. ця́га, -гі ж.;
механи́ческая тя́га механі́чная ця́га;
электри́ческая тя́га электры́чная ця́га;
парова́я тя́га парава́я ця́га;
ко́нная тя́га ко́нная ця́га;
в печи́ си́льная тя́га у пе́чы мо́цная ця́га;
слу́жба тя́ги ж.-д. слу́жба ця́гі;
тя́га к нау́ке перен. ця́га да наву́кі;
◊
дать тя́гу даць ця́гу (дра́ла).
тяга́льный техн. цяга́льны.
тяга́ть несов., прост. цяга́ць; (дёргать — ещё) ту́заць;
тяга́ть за во́лосы цяга́ць (ту́заць) за валасы́;
тяга́ться
1. (состязаться) разг. цяга́цца (з кім);
2. уст. (оспаривать судом, вести тяжбу) судзі́цца;
3. страд. цяга́цца; см. тяга́ть.
тяга́ч техн. цяга́ч, -ча́ м.;
◊
дать тягача́ даць дра́ла.
тягле́ц ист. цягле́ц, род. цягляца́ м.
тягло́ с.-х., ист. цягло́, -ла́ ср.
тя́гловый с.-х., ист. цяглавы́;
тя́гловая си́ла цяглава́я сі́ла;
тя́гловое хозя́йство цяглава́я гаспада́рка.
тя́говый в разн. знач. ця́гавы;
тя́говая си́ла ло́шади ця́гавая сі́ла каня́;
тя́говый кана́т ця́гавы кана́т.