Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

пу́на геогр. пу́на, -ны ж.

пуни́ческий ист. пуні́чны;

пуни́ческие во́йны пуні́чныя во́йны.

пункт в разн. знач. пункт, род. пу́нкта м.;

наблюда́тельный пункт воен. назіра́льны пункт;

оборони́тельный пункт воен. абаро́нны пункт;

сбо́рный пункт збо́рны пункт;

кома́ндный пункт воен. кама́ндны пункт;

призывно́й пункт воен. прызыўны́ пункт;

уче́бный пункт вучэ́бны пункт;

зооветерина́рный пункт зоаветэрына́рны пункт;

перегово́рный пункт перагаво́рны пункт;

населённый пункт насе́лены пункт;

пункт догово́ра пункт дамо́вы (дагаво́ра);

нача́льный (исхо́дный) пункт пачатко́вы (зыхо́дны) пункт;

кульминацио́нный пункт кульмінацы́йны пункт;

коне́чный пункт канцавы́ пункт;

основны́е пункты докла́да асно́ўныя пу́нкты дакла́да;

со́рок во́семь пунктов составля́ют квадра́т тип. со́рак во́сем пу́нктаў склада́юць квадра́т;

по пунктам па пу́нктах.

пункти́р пункці́р, -ра м.;

пункти́рный пункці́рны;

пунктирова́льный пункцірава́льны;

пункти́рованный пункці́раваны;

пункти́ровать сов. и несов. пункці́раваць;

пунктиро́вка ж. пункці́раванне, -ння ср., пункціро́ўка, -кі ж.

пунктуа́льно нареч. пунктуа́льна;