куда́ нареч.
1. куды́;
куда́ он идёт? куды́ ён ідзе́?;
куда́ назна́чат, туда́ и пое́ду куды́ прызна́чаць, туды́ і пае́ду;
2. (зачем, на что) разг. нашто́, наво́шта;
куда́ вам сто́лько бума́ги? нашто́ вам сто́лькі папе́ры?;
3. (гораздо) разг. куды́, зна́чна;
куда́ лу́чше куды́ (зна́чна) лепш;
◊
куда́ тебе́! дзе табе́!;
куда́ уж! дзе ўжо!;
куда́ там! дзе там!;
хоть куда́ хоць куды́;
куда́ как хорошо́ вось як до́бра, ве́льмі до́бра;
куда́ ни шло куды́ ні ішло́.
куда́хтанье куда́хтанне, -ння ср.;
куда́хтать несов. куда́хтаць.
куда́-либо, куда́-нибудь нареч. куды́-не́будзь.
куда-то нареч. куды́сьці, не́куды.
куде́ль текст. кудзе́ля, -лі ж.
куде́сник
1. поэз., уст. вяшчу́н, род. вешчуна́ м.; (колдун) вядзьма́р, род. ведзьмара́ м., чараўні́к, -ка́ м.;
2. перен. чараўні́к, -ка́ м.;
куде́сница
1. поэз., уст. вяшчу́нка, -кі ж.; (колдунья) вядзьма́рка, -кі ж., чараўні́ца, -цы ж.;
2. перен. чараўні́ца, -цы ж.
кудла́стый и кудла́тый разг. кудла́ты.
кудрева́тый кучара́вісты.