Verbum

бич м.

1. бізу́н, -на́ м.;

2. перен. (кара) ка́ра, -ры ж.; (бедствие) няшча́сце, -ця ср.;

3. перен. біч, род. біча́ м.;

бич сати́ры біч саты́ры.

бичева́ние ср.

1. лупцо́ўка, -кі ж., хваста́нне, -ння ср.;

2. перен. бічава́нне, -ння ср.;

бичева́ть несов.

1. лупцава́ць, хваста́ць;

2. перен. бічава́ць;

бичева́ться страд., книжн.

1. лупцава́цца, хваста́цца;

2. бічава́цца; см. бичева́ть.

бичено́сцы мн., сущ., зоол. бічано́сцы, -цаў.