Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

изве́ргнутый

1. вы́кінуты; вы́вергнуты;

2. вы́вергнуты;

3. вы́крыкнуты; см. изве́ргнуть;

изве́ргнуть сов.

1. (выбросить) вы́кінуць; (о вулкане и т. п.) вы́вергнуць;

2. физиол. вы́вергнуць;

3. (произнести, выкрикнуть — ругательство, проклятие и т. п.) вы́крыкнуць;

изве́ргнуться вы́кінуцца; (о вулкане и т. п.) вы́вергнуцца.

изверже́ние

1. (выбрасывание) выкіда́нне, -ння ср.; (вулкана и т. п.) вывяржэ́нне, -ння ср.;

2. физиол. вывяржэ́нне, -ння ср.;

3. (произнесение, выкрикивание — ругательств, проклятий и т. п.) выкры́кванне, -ння ср.;

изверже́ния мн. (изверженная масса) вывяржэ́нні, -нняў.

изве́рженный

1. (выброшенный) вы́кінуты;

2. геол., физиол. вы́вергнуты.

изве́риваться несов. зняве́рвацца (у кім, чым);

изве́риться сов. зняве́рыцца;

он изве́рился в свои́х си́лах ён зняве́рыўся ў сваі́х сі́лах.

изверну́ться сов. вы́круціцца.

извести́ сов., разг.

1. (израсходовать) пераве́сці, зве́сці; патра́ціць; (безрассудно) змарнава́ць; (издержать) вы́даткаваць;

2. (уничтожать) зве́сці; вы́весці; (истребить) вы́нішчыць, зні́шчыць;

3. (измучить — кого) зму́чыць, заму́чыць; (донять) дапячы́ (каму); (надоесть) збры́дзець, надаку́чыць (каму); см. изводи́ть.