Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

развра́тник распу́снік, -ка м.;

развра́тница распу́сніца, -цы ж.;

развра́тничать несов. распу́снічаць;

развра́тно нареч. распу́сна; разбэ́шчана;

развра́тность распу́снасць, -ці ж.; разбэ́шчанасць, -ці ж.;

развра́тный распу́сны; разбэ́шчаны.

развраща́ть несов.

1. (приучать к разврату) разбэ́шчваць;

2. (доводить до морального разложения) разбэ́шчваць;

3. (избаловывать) распуска́ць, разду́рваць;

развраща́ться

1. (становиться развратным) разбэ́шчвацца;

2. (морально разлагаться) разбэ́шчвацца;

3. (избаловываться) распуска́цца, разду́рвацца;

4. страд. разбэ́шчвацца; распуска́цца, разду́рвацца; см. развраща́ть;

развраще́ние ср.

1. (действие) разбэ́шчванне, -ння ср.; разду́рванне, -ння ср.; см. развраща́ть;

2. (состояние) разбэ́шчанне, -ння ср.; распу́ста, -ты ж.;

развращённость

1. разбэ́шчанасць, -ці ж., распу́снасць, -ці ж.;

2. разбэ́шчанасць, -ці ж.;

3. распу́шчанасць, -ці ж., разду́ранасць, -ці ж.; см. развращённый 2—4;