Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

извини́тельность выба́члівасць, -ці ж., праба́чнасць, -ці ж., выбача́льнасць, -ці ж., прабача́льнасць, -ці ж.; дарава́льнасць, -ці ж.;

извини́тельный выба́члівы, праба́чны, выбача́льны, прабача́льны; (простительный) дарава́льны;

извини́ть сов.

1. вы́бачыць (каму што, за што), праба́чыць (каму што, за што); (простить) дарава́ць (каму што, за што);

прошу́ извини́ть меня́ прашу́ вы́бачыць (праба́чыць) мне;

2. уст. (оправдать) апраўда́ць; вы́бачыць, праба́чыць;

э́тот посту́пок нельзя́ извини́ть мо́лодостью гэ́ты ўчы́нак не́льга апраўда́ць маладо́сцю;

извини́(те)! выбача́й(це)!, вы́бач(це)!, прабача́й(це)!, праба́ч(це)! дару́й(це);

извини́ться папрасі́ць прабачэ́ння (у каго);

извиня́ть несов. выбача́ць, прабача́ць; дарава́ць (каму што, за што);

извиня́ться

1. прасі́ць выбачэ́ння, прабачэ́ння (у каго);

2. страд. выбача́цца, прабача́цца; дарава́цца; см. извиня́ть;

извиня́ющий

1. прич. які́ (што) выбача́е, які́ (што) прабача́е; які́ (што) дару́е (каму што, за што); см. извиня́ть;

2. в знач. прил. выбача́льны;

извиня́ющийся

1. прич. які́ (што) про́сіць выбачэ́ння (прабачэ́ння);

2. в знач. прил. выба́члівы, праба́члівы;

говори́ть извиня́ющимся то́ном гавары́ць выба́члівым (праба́члівым) то́нам.

извито́й и изви́тый прил., см. изви́листый, извива́ющийся.

изви́ть сов. вы́гнуць, закруці́ць, скруці́ць;