Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

драпиро́вщик драпіро́ўшчык, -ка м.;

драпиро́вщица драпіро́ўшчыца, -цы ж.

дра́повый текст. дра́павы.

драпри́ нескл., ср. драпры́.

драп-велю́р текст. драп-велю́р, -ру м.

дра́тва сапожн. дра́тва, -вы ж.;

дра́твенный дра́твенны.

драть несов.

1. (рвать, разрывать на части) разг. драць, дзе́рці, рваць, раздзіра́ць;

2. (отделять, снимать) драць, дзе́рці; (вырывать) рваць, вырыва́ць;

драть кору́ с де́рева драць (дзе́рці) кару́ з дрэ́ва;

драть зерно́ драць (дзе́рці) зе́рне;

драть зу́бы прост. рваць (вырыва́ць) зу́бы;

3. (растерзывать) прост. драць, дзе́рці, разрыва́ць, раздзіра́ць; душы́ць;

ко́ршун дерёт ку́рицу каршу́н дзярэ́ ку́рыцу;

волк дерёт овцу́ воўк ду́шыць аве́чку;

4. (наказывать поркой, сечь) разг. біць, лупцава́ць; (за уши) круці́ць; (за волосы) цягаць;

5. (брать слишком дорого) перен., прост. драць, дзе́рці, лупі́ць;

6. (скоблить, тереть) разг. драць, дзе́рці, шарава́ць;

драть пол го́ликом драць (дзе́рці, шарава́ць) падло́гу дзеркачо́м;

7. (царапать, раздражать) разг. драць, дзе́рці;

горчи́ца дерёт го́рло гарчы́ца дзярэ́ го́рла;

бри́тва дерёт бры́тва дзярэ́;

8. (кричать, громко, фальшиво петь, играть, издавать резкие звуки) прост. драць;

9. (убегать, удирать) прост. уцяка́ць, дра́паць;

моро́з по ко́же дерёт маро́з па ску́ры прабяга́е;

драть го́рло (гло́тку) драць го́рла;

драть шку́ру (с кого-л.) драць шку́ру (з каго-небудзь).

дра́тьсяI несов.

1. (устраивать драку) бі́цца;

дра́ться на кула́чках бі́цца на кула́чках;

2. (сражаться, воевать) бі́цца, ваява́ць;

дра́ться с враго́м бі́цца (ваява́ць) з во́рагам;

3. перен. (бороться за что-л.) змага́цца;

дра́ться за перевыполне́ние пла́на змага́цца за перавыкана́нне пла́на.

дра́тьсяII несов., страд. дра́цца, дзе́рціся; см. драть 2.