Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

коренно́й

1. прил. карэ́нны;

коренно́й жи́тель карэ́нны жы́хар;

коренны́м о́бразом карэ́нным чы́нам;

коренно́й зуб карэ́нны зуб;

2. сущ. каранні́к, -ка́ м.

ко́рень в разн. знач. ко́рань, -ня м.;

сла́дкий ко́рень бот. чарнако́рань;

са́харный ко́рень бот. цукро́вы ко́рань;

квадра́тный ко́рень мат. квадра́тны ко́рань;

куби́ческий ко́рень мат. кубі́чны ко́рань;

показа́тель ко́рня мат. пака́зчык ко́раня;

знак ко́рня мат. знак ко́раня;

извлече́ние ко́рня мат. здабыва́нне ко́раня;

ко́рень сло́ва грам. ко́рань сло́ва;

вы́рвать с ко́рнем вы́рваць з ко́ранем;

пусти́ть ко́рни пусці́ць карані́ (карэ́нне);

в ко́рне у ко́рані;

на корню́ (о хлебе) на ко́рані; (о лесе) на пні;

красне́ть до корне́й воло́с чырване́ць па са́мыя ву́шы (да са́мых вушэ́й);

смотре́ть в ко́рень глядзе́ць у ко́рань;

запря́чь ло́шадь в ко́рень запрэ́гчы каня́ ў агло́блі;

ходи́ть в корню́ ≅ хадзі́ць у агло́блях;

ко́рень зла ко́рань зла.

коре́нья мн. карані́, -нёў, собир. карэ́нне, -ння ср.

коре́ц (для питья) карэ́ц, -рца́ м.

корешки́ (сорт табака) жы́лкі, -лак ед. нет; (махорка) махо́рка, -кі ж.;

корешко́вый карэ́ньчыкавы;

корешо́к

1. (уменьш. к ко́рень) карэ́ньчык, -ка м.;

2. (квитанции, книжки) карашо́к, -шка́ м.

Коре́я Карэ́я, -рэ́і ж.;

Респу́блика Коре́я Рэспу́бліка Карэ́я.

корея́нка карая́нка, -кі ж.

корёжить несов.

1. (коробить) караба́ціць, гнуць;

2. (о болезненном состоянии) безл., разг. ку́рчыць;

его́ всего́ корёжит яго́ ўсяго́ ку́рчыць;

3. перен. калаці́ць (ад чаго), трэ́сці (ад чаго); (возмущать) абура́ць; (раздражать) раздражня́ць;