Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

излуча́ть несов.

1. выпраме́ньваць; (выделять) вылуча́ць;

со́лнце излуча́ет тепло́ со́нца выпраме́ньвае (вылуча́е) цяпло́;

2. перен. вылуча́ць (што); ве́яць (чым) свяці́цца (чым);

его́ глаза́ излуча́ли ра́дость яго́ во́чы свяці́ліся ра́дасцю;

излуча́ться

1. выпраме́ньвацца, (выделяться) вылуча́цца;

2. перен. вылуча́ць (што); ве́яць (чым); свяці́цца (чым);

3. страд. выпраме́ньвацца; вылуча́цца; см. излуча́ть;

излуче́ние выпраме́ньванне, -ння ср.;

теплово́е излуче́ние цеплаво́е выпраме́ньванне;

светово́е излуче́ние светлаво́е выпраме́ньванне;

излучённый вы́праменены.

излу́чина ж. лукаві́на, -ны ж., лука́, -кі́ ж.; (изгиб) вы́гін, -ну м., вы́гіб, -бу м.; (излом) зало́м, -му м.;

излу́чистый лукава́ты.

излучи́ть сов.

1. вы́праменіць; (выделить) вы́лучыць;

2. перен. вы́лучыць (што); паве́яць (чым); засвяці́цца (чым); см. излуча́ть;

излучи́ться вы́праменіцца; вы́лучыцца.

излю́бленный аблюбава́ны, упадаба́ны, улюбёны.