Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

роди́ться

1. сов. нарадзі́цца; несов. раджа́цца, радзі́цца; нараджа́цца;

2. перен. (появиться, возникнуть) сов. з’яві́цца, узні́кнуць, нарадзі́цца, несов. з’яўля́цца, узніка́ць, нараджа́цца;

3. (произрасти, произрастать) сов. урадзі́ць; несов. радзі́ць;

пре́жде здесь пло́хо роди́лась пшени́ца, а в э́том году́ роди́лась хорошо́ ране́й тут дрэ́нна радзі́ла пшані́ца, а ў гэ́тым го́дзе ўрадзі́ла до́бра;

роди́ться в руба́шке нарадзі́цца ў кашу́лі.

ро́дич

1. (член рода) ист. ро́дзіч, -ча м.;

2. (родственник) прост. свая́к, -ка́ м., ро́дзіч, -ча м., радня́, -ні́ ж.;

он мне ро́дич ён мне свая́к (ро́дзіч, радня́).

родни́к м., прям., перен. крыні́ца, -цы ж.;

роднико́вый крыні́чны.

родни́ть несов., в разн. знач. радні́ць;

родни́ться радні́цца.

родничо́кI м., анат. це́мечка, -чка ср.

родничо́кII м., уменьш. (к родни́к) крыні́чка, -кі ж.

родно́й ро́дны;

родно́й язы́к ро́дная мо́ва;

родны́е мн., сущ. радня́, -ні́ ж.; сваякі́, -ко́ў мн.