разби́ть сов., в разн. знач. разбі́ць, мног. паразбіва́ць; (о параличе — ещё) спаралізава́ць; (о деньгах — ещё) прост. размяні́ць; (расстроить — ещё) разг. разла́дзіць;
разби́ть стекло́ разбі́ць шкло;
разби́ть врага́ разбі́ць во́рага;
разби́ть наде́жды разбі́ць надзе́і;
разби́ть сад разбі́ць сад;
разби́ть ла́герь разбі́ць ла́гер;
его́ разби́л парали́ч яго́ разбі́ў паралі́ч, безл. яго́ спаралізава́ла;
◊
разби́ть се́рдце разбі́ць сэ́рца;
разби́ться в разн. знач. разбі́цца, мног. паразбіва́цца; (разделиться — ещё) раздзялі́цца;
семья́ разби́лась сям’я́ разбі́лася (раздзялі́лася);
◊
разби́ться в лепёшку разбі́цца ў до́шку (блін).
разбла́говестить сов., разг. (рассказать всем) раззвані́ць.
разблоки́ровать сов. разблакі́раваць.
разбогате́ть сов. разбагаце́ць.
разбо́й разбо́й, -бо́ю м.
разбо́йник прям., перен. разбо́йнік, -ка м.;
разбо́йница разг., шутл. разбо́йніца, -цы ж.
разбо́йничать несов. разбо́йнічаць;
разбо́йнический разбо́йніцкі;