Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

шлёпанье

1. шлёпанне, -ння ср., пля́сканне, -ння ср., ля́панне, -ння ср.;

2. шлёпанне, -ння ср.; см. шлёпать 1, 2;

шлёпать несов., разг.

1. (ударять) шлёпаць, пля́скаць, ля́паць;

шлёпать по спине́ шлёпаць (пля́скаць, ля́паць) па пляча́х;

2. (ходить, шлёпая) шлёпаць;

шлёпать ту́флями шлёпаць ту́флямі;

шлёпать по гря́зи шлёпаць па гразі́;

3. см. шлёпаться;

шлёпаться (падать, ударяться) разг. шлёпацца, пля́скацца;

шлёпнуть сов., однокр., разг.

1. (ударить) шлёпнуць, пля́снуць, ля́пнуць; см. шлёпать 1;

2. см. шлёпнуться;

шлёпнуться (упасть, удариться) разг. шлёпнуцца, пля́снуцца.

Шлиссельбу́рг г. Шлісельбу́рг, -га м.

шлиссельбу́ргский шлісельбу́ргскі.

шлиф геол., техн. шліф, род. шлі́фа м.

шлифова́льный шліфава́льны;

шлифова́льный стано́к шліфава́льны стано́к;

шлифова́льня шліфава́льня, -ні ж.;