чини́тьсяII несов., страд. уст. чыні́цца, учыня́цца; рабі́цца; ствара́цца; см. чини́тьII.
чини́тьсяIII несов., уст. паво́дзіцца сці́пла; цырымо́ніцца.
чи́нка ж., разг. (действие)
1. пра́ўка, -кі ж., папра́ўка, -кі ж., рапарава́нне, -ння ср., рамо́нт, -ту м.; ла́танне, -ння ср., ла́пленне, -ння ср.;
2. вастрэ́нне, -ння ср., заво́стрыванне, -ння ср.; см. чини́тьI.
чи́нно нареч.
1. прысто́йна; пава́жна, ла́дам, стро́йна;
2. мане́рна; цырымо́нна; см. чи́нный;
чи́нность
1. прысто́йнасць, -ці ж.; пава́жнасць, -ці ж.;
2. мане́рнасць, -ці ж.; цырымо́ннасць, -ці ж.; см. чи́нный;
чи́нный
1. (благопристойный) прысто́йны; (степенный) пава́жны;
2. (жеманный) мане́рны; (церемонный) цырымо́нны.
чино́вник чыно́ўнік, -ка м.;
чино́вница чыно́ўніца, -цы ж.;
чино́внический чыно́ўніцкі;
чино́вничество собир. чыно́ўніцтва, -ва ср.;