Verbum

набесе́доваться сов., разг. нагавары́цца.

набива́льщик набіва́льшчык, -ка м.;

набива́льщица набіва́льшчыца, -цы ж.

набива́ние

1. напіха́нне, -ння ср., напі́хванне, -ння ср.; напако́ўванне, -ння ср.; набіва́нне, -ння ср.; напіра́нне, -ння ср.;

2. набіва́нне, -ння ср.;

3. набіва́нне, -ння ср.;

4. набіва́нне, -ння ср.; наму́льванне, -ння ср.;

5. набіва́нне, -ння ср.; см. набива́ть;

набива́ть несов.

1. (наполнять) напіха́ць, напі́хваць; (чемодан, склад и т. п.) напако́ўваць, набіва́ць; напіра́ць;

набива́ть чу́чело напіха́ць (набіва́ць) чу́чала;

набива́ть тру́бку напіха́ць (набіва́ць) лю́льку;

набива́ть папиро́сы напіха́ць папяро́сы;

набива́ть карма́н напако́ўваць (напіха́ць, напіра́ць) кішэ́нь;

2. (убивать в каком-л. количестве) набіва́ць; (стреляя) настрэ́льваць; (птицы, скота) нараза́ць; (свиней) нако́лваць;

3. (вколачивать, прикреплять) набіва́ць;

набива́ть гвозде́й в сте́ну набіва́ць цвіко́ў у сцяну́;

набива́ть о́бручи набіва́ць абручы́;

4. (причинять повреждение) набіва́ць; (натирать) наму́льваць;

5. (отпечатывать узор на ткани) набіва́ць;

◊

набива́ть це́ну набіва́ць (наганя́ць) цану́; см. наби́ть;

набива́ться

1. (скопляться во множестве) набіва́цца;

2. (навязываться) разг. набіва́цца; (напрашиваться) напро́швацца;

3. страд. напіха́цца, напі́хвацца; напако́ўвацца; набіва́цца; напіра́цца; настрэ́львацца; нараза́цца; нако́лвацца; наму́львацца; см. набива́ть.

наби́вка ж.

1. (действие) набіва́нне, -ння ср.; напіха́нне, -ння ср.; напако́ўванне, -ння ср.; см. набива́ть​ ¹;

2. (то, чем набито) набі́ўка, -кі ж.;

набивно́й

1. набіўны́;

набивно́й о́бруч набіўны́ абру́ч;

2. текст. набіва́ны;

наби́вочный набі́вачны.

набира́ние

1. набіра́нне, -ння ср.;

2. збіра́нне, -ння ср.; см. набира́ть;