Verbum

знать​^III вводн. сл. віда́ць; (должно быть) ма́быць, му́сіць; (вероятно) напэ́ўна.

зна́ться несов., разг. зна́цца.

зна́харить несов. знаха́рыць, чарава́ць; шапта́ць;

зна́харка знаха́рка, -кі ж., чараўні́ца, -цы ж.; шапту́ха, -хі ж.;

зна́харский знаха́рскі, чараўні́цкі;

зна́харство знаха́рства, -ва ср., чараўні́цтва, -ра ср.;

зна́харь знаха́р, -ра́ м., чараўні́к, -ка́ м.; шапту́н, -на́ м.

зна́чащий

1. прич. які́ (што) зна́чыць;

2. прил. зна́чны;

зна́чащие элеме́нты ре́чи лингв. зна́чныя элеме́нты мо́вы.

значе́ние значэ́нне, -ння ср.

зна́чимость зна́чнасць, -ці ж.; (важность) ва́жнасць, -ці ж.; (значение) значэ́нне, -ння ср.;