Verbum

блинтова́ть несов. блінтава́ць;

блинтова́ться страд. блінтава́цца.

бли́нчатый блінча́сты;

бли́нчик бліне́ц, -нца́ м., блі́нчык, -ка м.; (сладкий) налі́снік, -ка м.

блиста́ние блі́сканне, -ння ср.; ззя́нне, -ння ср.; зіхаце́нне, -ння ср.; см. блиста́ть​ ¹;

блиста́тельно нареч. бліску́ча;

блиста́тельность бліску́часць, -ці ж.; пы́шнасць, -ці ж.;

блиста́тельный бліску́чы; (пышный — ещё) пы́шны;

блиста́ть несов.

1. (издавать блеск) блішча́ць; (время от времени) блі́скаць; (сиять) ззяць; (сверкать) зіхаце́ць;

2. перен. (отличаться) вызнача́цца;

блиста́ть красноре́чием вызнача́цца красамо́ўствам; см. блесте́ть.

бли́цкриг блі́цкрыг, -гу м.