рватьI
1.
2. (ткань, бумагу
◊
рвать на ча́сти рваць на кускі́;
рвать на себе́ во́лосы рваць на сабе́ валасы́;
рвать и мета́ть вар’ява́цца;
рвать го́рло (гло́тку) драць го́рла.
рватьI
1.
2. (ткань, бумагу
◊
рвать на ча́сти рваць на кускі́;
рвать на себе́ во́лосы рваць на сабе́ валасы́;
рвать и мета́ть вар’ява́цца;
рвать го́рло (гло́тку) драць го́рла.
рватьII
его́ опять на́чало рвать ён зноў пача́ў ванітава́ць.
рва́ться
1.
верёвка рвётся вяро́ўка рве́цца;
отноше́ния рву́тся адно́сіны рву́цца;
рва́ться в бой ірва́цца ў бой;
рва́ться с цепи́ рва́цца з ланцуга́;
рву́тся снаря́ды рву́цца снара́ды;
2. (о ткани, бумаге
оде́жда у дете́й бы́стро рвётся адзе́жа ў дзяце́й ху́тка дзярэ́цца;
3.
рвач
рваческий ірва́цкі, (после гласных) рва́цкі;
рвачество
рве́ние
рво́та
рво́тное
рво́тный ірво́тны, (после гласных) рво́тны.