Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

зау́чивать несов. заву́чваць;

зау́чиваться возвр., страд. заву́чвацца;

заучи́ть сов. завучы́ць, мног. пазаву́чваць;

заучи́ться разг. завучы́цца.

зауша́тельский гру́бы, абра́злівы; аглабе́льны;

зауша́тельская кри́тика гру́бая (абра́злівая, аглабе́льная) кры́тыка;

зауша́тельство ср. гру́бая (абра́злівая, аглабе́льная) кры́тыка.

зауша́ть несов., уст.

1. (кого — давать пощёчину, бить по уху) дава́ць апляву́ху; дава́ць по́ўху;

2. перен. (оскорблять) абража́ць; (порочить) га́ньбіць;

зауше́ние ср., уст.

1. (пощёчина) апляву́ха, -хі ж.;

2. (оскорбление) абра́за, -зы ж.;

зауши́ть сов., уст.

1. даць апляву́ху;

2. абра́зіць; зга́ньбіць; см. зауша́ть.

зау́шница мед. за́ўшніца, -цы ж.; сві́нка, -кі ж.;