яви́ться сов.
1. (появиться) з’яві́цца; (прибыть) прыбы́ць; (приехать) прые́хаць; (прийти) прыйсці́;
2. (возникнуть) з’яві́цца, узні́кнуць;
яви́лась но́вая мысль з’яві́лася (узні́кла) но́вая ду́мка;
3. (оказаться) з’яві́цца;
э́то яви́лось неожи́данностью для всех гэ́та з’яві́лася нечака́насцю для ўсіх;
4. (случиться, представиться) тра́піцца;
е́сли я́вится возмо́жность… калі́ тра́піцца магчы́масць…
я́вка в разн. знач. я́ўка, род. я́ўкі ж.;
я́вка на собра́ние обяза́тельна я́ўка на сход абавязко́вая;
знать я́вку ве́даць я́ўку.
явле́ние ср.
1. (действие) з’яўле́нне, -ння ср.;
2. лит., театр. з’я́ва, -вы ж.;
3. филос. з’я́ва, -вы ж.;
явле́ния приро́ды з’я́вы прыро́ды;
4. (событие, случай) з’я́ва, -вы ж., з’я́вішча, -шча ср.;
обы́чные явле́ния звыча́йныя з’я́вы (з’я́вішчы).
я́вленный пака́заны; вы́яўлены; прая́ўлены; вы́казаны; зро́блены; см. яви́ть.
явля́ть несов., книжн. (показывать) пака́зваць; (обнаруживать) выяўля́ць; (проявлять) праяўля́ць; (оказывать) выка́зваць; рабі́ць; (иметь) мець.
явля́ться несов.
1. (появляться) з’яўля́цца; (прибывать) прыбыва́ць; (приезжать) прыязджа́ць; (приходить) прыхо́дзіць;
2. (возникать) з’яўля́цца, узніка́ць;
3. (оказываться) з’яўля́цца;
4. (случаться, представляться) трапля́цца; см. яви́ться;
5. (быть, служить чем-л.) з’яўля́цца;
6. страд. пака́звацца; выяўля́цца; праяўля́цца; выка́звацца; рабі́цца; см. явля́ть.
я́вно нареч., в знач. сказ.
1. (открыто) я́ўна;
2. (очевидно) відаво́чна, я́ўна; см. я́вный.
явнобра́чные мн., сущ., бот. уст. кве́ткавыя, -вых.
явнопо́люсный эл., техн. яўнапо́люсны.
я́вность
1. я́ўнасць, -ці ж.;
2. відаво́чнасць, -ці ж., я́ўнасць, -ці ж.; см. я́вный;