трави́нка траві́нка, -кі ж.
трави́тьI несов.
1. (отравлять) труці́ць; атру́чваць; (истреблять — ещё) выво́дзіць;
2. охотн. гнаць, цкава́ць; (охотиться) палява́ць (на каго, на што; без дополнения);
3. перен. цкава́ць; (преследовать) не дава́ць спако́ю (каму, чаму); (мучить) му́чыць.
трави́тьII несов. (делать потраву) траві́ць, спа́сваць.
трави́тьIII несов. (обрабатывать химическими средствами) траві́ць, вытраўля́ць; (выводить) выво́дзіць;
трави́ть рису́нок траві́ць (вытраўля́ць) рысу́нак;
трави́ть пя́тна выво́дзіць пля́мы.
трави́тьIV несов., мор. траві́ць.
трави́тьсяI несов.
1. (принимать яд) разг. труці́цца;
2. страд. труці́цца; атру́чвацца; выво́дзіцца; гна́цца, цкава́цца; см. трави́тьI.
трави́тьсяII несов., страд. траві́цца, спа́свацца; см. трави́тьII.
трави́тьсяIII несов., страд. траві́цца, вытраўля́цца; выво́дзіцца; см. трави́тьIII.
трави́тьсяIV несов., страд., мор. траві́цца.
тра́вкаI уменьш.-ласк. тра́ўка, -кі ж.