тарара́м разг. вэ́рхал, -лу м., гармі́дар, -ру м., тарара́м, -му м.
тарара́х разг.
1. межд. (о звуке) тарара́х; (об ударе) трах;
2. в знач. сказ. тарара́х; трах;
тарара́хать несов., разг.
1. (грохотать) тарара́хаць;
2. (ударять) тра́хаць;
тарара́хаться (ударяться) разг. тра́хацца;
тарара́хнуть сов., однокр., разг.
1. (загрохотать) тарара́хнуць;
2. (ударить) тра́хнуць;
тарара́хнуться разг. (удариться) тра́хнуцца; (упасть куда-л.) бу́хнуцца.
тарата́йка разг. тарата́йка, -кі ж.
тарато́рить несов., разг. саката́ць, лапата́ць; (болтать) балбата́ць;
тарато́рка м. и ж., разг. (о мужчине) сакату́н, -на́ м., лапату́н, -на́ м.; балбату́н, -на́ м.; (о женщине) сакату́ха, -хі ж., лапату́ха, -хі ж.; балбату́ха, -хі ж.
тарахте́ние
1. тарахце́нне, -ння ср., леската́нне, -ння ср.;
2. трашча́нне, -ння ср., лапата́нне, -ння ср.; см. тарахте́ть;