Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

роди́тель уст., обл. ба́цька, -кі м.;

роди́тельница уст., обл. ма́ці, род. ма́ці и ма́церы ж.

роди́тельный / роди́тельный паде́ж грам. ро́дны склон.

роди́тельский бацько́ўскі;

роди́тельский день бацько́ўскі дзень;

роди́тельство бацько́ўства, -ва ср.

роди́ть сов. и несов.

1. сов. нарадзі́ць; спарадзі́ць; несов. раджа́ць, радзі́ць; спараджа́ць;

она́ родила́ ма́льчика яна́ нарадзі́ла хло́пчыка;

роди́ть слу́хи, настрое́ния нарадзі́ць (спарадзі́ць) чу́ткі, настро́і, раджа́ць (спараджа́ць) чу́ткі, настро́і;

2. несов. (о почве) радзі́ць;

земля́ хорошо́ роди́т зямля́ до́бра ро́дзіць;

в чём мать родила́ шутл. у чым ма́ці нарадзі́ла;

роди́ться

1. сов. нарадзі́цца; несов. раджа́цца, радзі́цца; нараджа́цца;

2. перен. (появиться, возникнуть) сов. з’яві́цца, узні́кнуць, нарадзі́цца, несов. з’яўля́цца, узніка́ць, нараджа́цца;

3. (произрасти, произрастать) сов. урадзі́ць; несов. радзі́ць;

пре́жде здесь пло́хо роди́лась пшени́ца, а в э́том году́ роди́лась хорошо́ ране́й тут дрэ́нна радзі́ла пшані́ца, а ў гэ́тым го́дзе ўрадзі́ла до́бра;

роди́ться в руба́шке нарадзі́цца ў кашу́лі.

ро́дич

1. (член рода) ист. ро́дзіч, -ча м.;

2. (родственник) прост. свая́к, -ка́ м., ро́дзіч, -ча м., радня́, -ні́ ж.;

он мне ро́дич ён мне свая́к (ро́дзіч, радня́).

родни́к м., прям., перен. крыні́ца, -цы ж.;

роднико́вый крыні́чны.