ро́вно нареч.
1. (гладко, равномерно) ро́ўна;
доро́га шла ро́вно даро́га ішла́ ро́ўна;
2. в знач. част. (точно) ро́ўна; (как раз) якра́з;
ро́вно сто рубле́й ро́ўна сто рублёў;
он пришёл ро́вно в три часа́ ён прыйшо́ў ро́ўна (якра́з) у тры гадзі́ны;
3. в знач. част., разг. (совершенно, совсем) зусі́м;
я ро́вно ничего́ не по́нял я зусі́м нічо́га не зразуме́ў;
4. в знач. союза (словно, как будто), прост. як, ні́бы;
зарыча́ть ро́вно зверь зараўці́ як (ні́бы) звер.
Ро́вно г. Ро́ўна, -на ср.
ро́вность
1. ро́ўнасць, -ці ж.; про́стасць, -ці ж.; гла́дкасць, -ці ж.;
2. ро́ўнасць, -ці ж.;
3. ме́рнасць, -ці ж.;
4. ро́ўнасць, -ці ж.; см. ро́вный;
ровнота́ спец., разг. раўната́, -ты́ ж.;
ро́вный
1. (о поверхности) ро́ўны; (прямой) про́сты; (гладкий) гла́дкі;
2. (равный) ро́ўны;
3. (плавный, размеренный) ме́рны;
4. перен. (уравновешенный) ро́ўны;
◊
ро́вный счёт ро́ўны лік;
ро́вным счётом ничего́ абсалю́тна нічо́га, нічагу́ткі;
не ро́вен (ровён) час чаго́ до́брага, яшчэ́;
не ро́вен (ровён) час, проду́ет вас чаго́ до́брага (яшчэ́), прасту́дзіцеся.
ро́вня́ разг. раўня́, -ні́ м. и ж.;
ровня́ть несов. раўнава́ць, раўня́ць;
ровня́ться страд. раўнава́цца, раўня́цца.
рог
1. (у животных) рог, род. ро́га м., мн. ро́гі, род. рог;
2. (музыкальный инструмент) рог, род. ро́га м., мн. рагі́, -го́ў;
◊
облома́ть рога́ аблама́ць (пазбіва́ць, збіць) ро́гі;
брать быка́ за рога́ браць быка́ за ро́гі;
рог изоби́лия рог даста́тку;
согну́ть (скрути́ть) (кого-л.) в бара́ний рог сагну́ць (скруці́ць) (каго-небудзь) у барано́ў рог;
наста́вить рога́ (кому) наста́віць ро́гі (каму);
у чёрта на рога́х у чо́рта на рага́х.
рога́лик кул. рага́лік, -ка м.