Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

избе́гать сов., разг. абабе́гаць, абабе́гчы, вы́бегаць.

избега́ть несов. пазбяга́ць (каго, чаго); уніка́ць (каго, чаго); (уклоняться) ухіля́цца (ад чаго); (обходить) абхо́дзіць, абыхо́дзіць, абміна́ць, міна́ць (каго, што);

избега́ть знако́мых пазбяга́ць знаёмых;

избега́ть неприя́тных разгово́ров пазбяга́ць непрые́мных размо́ў, ухіля́цца ад непрые́мных размо́ў.

избе́гаться сов., разг. збе́гацца.

избега́ться несов., страд. пазбяга́цца; абыхо́дзіцца, абміна́цца, міна́цца.

избе́гнуть сов. пазбе́гнуць (каго, чаго); уні́кнуць (каго, чаго); (уклониться) ухілі́цца (ад чаго); (обойти) абысці́, абміну́ць, міну́ць (каго, што).

избежа́ние / во избежа́ние (чего) каб пазбе́гнуць (чаго), каб уні́кнуць (чаго);

избежа́ть; см. избе́гнуть.

избёнка уменьш.-уничиж. хаці́нка, -кі ж.

избива́ть несов.

1. (наносить побои) збіва́ць, біць;

избива́ть до полусме́рти збіва́ць (біць) да паўсме́рці;

2. (убивать) забіва́ць;

3. (истреблять) вынішча́ць;

избива́ться страд.

1. збіва́цца;

2. (убиваться) забіва́цца;

3. (истребляться) вынішча́цца; см. избива́ть.