Verbum

запа́ливать​^II несов. (о лошади) наганя́ць ды́хавіцу, запа́льваць.

запали́ть​^I сов., прост. (зажечь) запалі́ць, мног. пазапа́льваць.

запали́ть​^II сов. (о лошади) нагна́ць ды́хавіцу, запалі́ць.

запали́ть​^III сов. (начать палить, начать стрелять) пача́ць палі́ць, пача́ць страля́ць.

запали́ться​^I сов. (зажечься) прост. запалі́цца.

запали́ться​^II сов., вет. запалі́цца, нагна́ць ды́хавіцу.

запа́льник запа́л, -ла м., запа́льнік, -ка м.;

запа́льный техн. запа́льны.

запа́льчиво нареч. запа́льчыва, гара́чліва;

запа́льчивость запа́льчывасць, -ці ж., гара́чнасць, -ці ж., гара́члівасць, -ці ж.;