Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

командиро́вка ж.

1. (действие) камандзірава́нне, -ння ср., камандзіро́ўка, -кі ж.;

2. (поручение, поездка, удостоверение) камандзіро́ўка, -кі ж.;

командиро́вочные мн., сущ. камандзіро́вачныя, -ных;

командиро́вочный

1. камандзіро́вачны;

командиро́вочное удостовере́ние камандзіро́вачнае пасве́дчанне;

2. сущ., разг. камандзіро́вачны, -нага м.

команди́рский камандзі́рскі;

команди́рша прост.

1. (жена командира) камандзі́рыха, -хі ж.;

2. (властная женщина) камандзі́рка, -кі ж.

кома́ндный в разн. знач. кама́ндны;

кома́ндный соста́в кама́ндны саста́ў;

кома́ндные высо́ты кама́ндныя вышы́ні;

кома́ндование в разн. знач. кама́ндаванне, -ння ср.;

кома́ндование полко́м кама́ндаванне палко́м;

сове́тское кома́ндование саве́цкае кама́ндаванне;

кома́ндовать несов. кама́ндаваць.

командо́р в разн. знач. камандо́р, -ра м.

Командо́рские острова́ Камандо́рскія астравы́.