Verbum

зык зык, род. зы́ку м.;

зыкать несов., прост. зы́каць;

зыкнуть сов., однокр., прост. зы́кнуць.

зыря́нин (коми) уст. зыра́нін, -на м.;

зыря́нка зыра́нка, -кі ж.;

зыря́нский зыра́нскі.

зы́чно нареч. зы́чна, гу́чна, прарэ́зліва;

зы́чность зы́чнасць, -ці ж., гу́чнасць, -ці ж., прарэ́злівасць, -ці ж.;

зы́чный зы́чны, гу́чны, прарэ́злівы;

зы́чный го́лос гу́чны го́лас.