Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

знамена́тель мат. / знамена́тель дро́би назо́ўнік дро́бу;

знамена́тель отноше́ния прогре́ссии мно́жнік стасу́нку прагрэ́сіі;

привести́ к одному́ знамена́телю а) мат. прыве́сці да аднаго́ назо́ўніка; б) перен. прыве́сці да адно́й ро́ўніцы.

знамена́тельность знамяна́льнасць, -ці ж.; характэ́рнасць, -ці ж.;

знамена́тельный

1. знамяна́льны; паказа́льны; характэ́рны;

2. грам. знамяна́льны;

знамена́тельные ча́сти ре́чи знамяна́льныя часці́ны мо́вы.

зна́мение ср. знак, род. зна́ка м.; (признак) адзна́ка, -кі ж.; (символ) сі́мвал, -ла м.;

зна́мение вре́мени адзна́ка ча́су.

знамени́тость

1. (качество, свойство) славу́тасць, -ці ж.; выда́тнасць, -ці ж.;

2. (знаменитый человек) славу́ты (выда́тны) чалаве́к, славу́тасць, -ці ж., выда́тнасць, -ці ж.;

знамени́тый славу́ты; (выдающийся) выда́тны.

знаменова́ть несов. азнача́ць (што), све́дчыць (аб чым, пра што);

знаменова́ться азнача́цца; выяўля́цца.

знамено́сец сцягано́сец, -сца м.;

знамено́сцы во́инской сла́вы высок. сцягано́сцы во́інскай сла́вы.

знамёнщик сцягано́сец, -сца м.