Verbum

бле́дный прям., перен. бле́дны.

бле́нда мин., техн. бле́нда, -ды ж.

бленорре́я мед. бленарэ́я, -рэ́і ж.

блеск м.

1. бляск, род. бля́ску м.; бліск, род. блі́ску м.;

2. перен. бляск, род. бля́ску м., бліску́часць, -ці ж.;

говори́ть с бле́ском гавары́ць бліску́ча (красамо́ўна);

3. / желе́зный, свинцо́вый блеск жале́зны, свінцо́вы блішча́к;

◊

во всём бле́ске ва ўсёй красе́ (ва ўсім бля́ску);

с бле́ском бліску́ча.

блесна́ рыб. бле́шня, -ні ж.

блесну́ть сов., однокр.

1. блі́снуць;

2. перен. (отличиться) блі́снуць, вы́значыцца;

3. перен. (мелькнуть) мільгану́ць; (появиться) з’яві́цца;

блесну́ла мысль мільгану́ла (з’яві́лася) ду́мка;

блесте́ть несов.

1. (издавать блеск) блішча́ць; (время от времени) блі́скаць; (сиять) ззяць; (сверкать) зіхаце́ць;

стекло́ блесте́ло на со́лнце шкло блішча́ла на со́нцы;

грохота́л гром и блесте́ла мо́лния грыме́ў гром і блі́скала мала́нка;

2. перен. (отличаться) вызнача́цца;

не бле́щет умо́м не вызнача́ецца ро́зумам.

блестя́ще нареч. бліску́ча;

блестя́щий

1. прич. які́ (што) блішчы́ць, які́ (што) блі́скае; які́ (што) ззя́е; які́ (што) зіхаці́ць; які́ (што) вызнача́ецца; см. блесте́ть;

2. прил., прям., перен. бліску́чы.

блеф блеф, род. бле́фу м.