Verbum

диссиде́нтка дысідэ́нтка, -кі ж.;

диссиде́нтский дысідэ́нцкі.

диссимили́роваться несов. дысімілява́цца;

диссимиляти́вный дысіміляты́ўны;

диссимиля́ция в разн. знач. дысіміля́цыя, -цыі ж.

диссипа́ция астр. дысіпа́цыя, -цыі ж.

диссона́нс прям., перен. дысана́нс, -су м.;

диссони́ровать несов. дысані́раваць;

диссони́рующий прил. дысані́руючы.

диссоциа́ция физ., хим., психол. дысацыя́цыя, -цыі ж.