Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

нае́здить сов.

1. в разн. знач. нае́здзіць; (дорогу — ещё) аб’е́здзіць;

шофёр нае́здил на э́той маши́не ты́сячу киломе́тров шафёр нае́здзіў на гэ́тай машы́не ты́сячу кіламе́траў;

2. (лошадь) аб’е́здзіць;

нае́здиться разг. нае́здзіцца;

нае́здка ж. (лошади) аб’е́зджванне, -ння ср.;

нае́здник

1. (ездок) яздо́к, род. ездака́ м.; (всадник) ко́ннік, -ка м.;

2. (тренер лошади) спец. нае́знік, -ка м.;

нае́здница ж.

1. яздо́к, род. ездака́ м.;

2. спец. нае́зніца, -цы ж.;

нае́здничать несов.

1. (ездить верхом) е́здзіць (ве́рхам);

2. (совершать набеги на неприятеля) уст. рабі́ць набе́гі, напада́ць;

нае́зднический

1. яздо́цкі;

2. нае́зніцкі; см. нае́здник;

нае́здничество

1. (верховая езда) нае́зніцтва, -ва ср.;

2. (наезды, набеги) уст. набе́г, -гу м., напа́д, -ду м.;

3. (профессия наездника в цирке, на бегах) нае́зніцтва, -ва ср.;

нае́здничий уст., см. нае́зднический.

наезжа́тьI несов. (к нае́здить)

1. в разн. знач. наязджа́ць, нае́зджваць; (дорогу — ещё) аб’язджа́ць; см. нае́здить 1;

2. (лошадь) аб’язджа́ць, аб’е́зджваць.