Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

ро́дич

1. (член рода) ист. ро́дзіч, -ча м.;

2. (родственник) прост. свая́к, -ка́ м., ро́дзіч, -ча м., радня́, -ні́ ж.;

он мне ро́дич ён мне свая́к (ро́дзіч, радня́).

родни́к м., прям., перен. крыні́ца, -цы ж.;

роднико́вый крыні́чны.

родни́ть несов., в разн. знач. радні́ць;

родни́ться радні́цца.

родничо́кI м., анат. це́мечка, -чка ср.

родничо́кII м., уменьш. (к родни́к) крыні́чка, -кі ж.

родно́й ро́дны;

родно́й язы́к ро́дная мо́ва;

родны́е мн., сущ. радня́, -ні́ ж.; сваякі́, -ко́ў мн.

родня́ ж.

1. собир. радня́, -ні́ ж.;

2. (родственник) разг. свая́к, -ка́ м., радня́, -ні́ ж.; (родственница) свая́чка, -кі ж., радня́, -ні́ ж.