str.
= strona — старонка; стар., с.
stracenie
straceni|e
н.
1. пакаранне смерцю; смяротная кара;
2. страта; згуба;
nie mam nic do ~a — мне няма чаго губляць
straceniec
м.
1. адчайны (шалёны; рызыкоўны; безразважны) чалавек;
2. смяротнік; шыбенік
strach, ~u
м. страх; ляк; жах;
blady strach — смяротны страх;
strach ma wielkie oczy — у страха вялікія вочы;
ze ~u — са страху;
napędzić komu ~u — нагнаць страху на каго;
mieć ~a разм. баяцца;
strach pomyśleć — страх (страшна) падумаць;
strach na wróble — пудзіла (агароднае); пужала; страшыдла
strachliwy
пужлівы, палахлівы, баязлівы; ляклівы; пудкі
stracić
зак.
1. страціць;
stracić zdrowie — страціць здароўе;
stracić czas — страціць час;
2. do kogoпрайграць каму;
3. na czym страціць (якасць; уласцівасць);
stracić na aktualności — страціць актуальнасць; перастаць быць актуальным;
stracić na fantazji — сціхнуць; прыціхнуць; уціхамірыцца;
stracić na humorze — засумаваць;
stracić na sile — аслабець;
nic nie stracić na urodzie — заставацца прыгожым (прыгожай);
4. kogoпакараць смерцю;
stracić przytomność (zmysły) — страціць прытомнасць; самлець;
stracić do czego serce — перастаць любіць што; страціць інтарэс да чаго
stracić się
зак.
1. знікнуць; згубіцца;
2. уст. згубіцца; заблукаць;
3. разгубіцца
stracony
stracon|y
1. страчаны;
~y czas — страчаны час;
2. знішчаны, загублены;
(jeszcze) nic ~ego — яшчэ не ўсё страчана;
stoją na ~ej pozycji — яны адстойваюць безнадзейную справу;
~y człowiek — прапалы (прапашчы) чалавек;
3. дарэмны; марны