Verbum

stłaczać

незак.

1. зганяць у кучу;

2. сціскаць

stłoczyć

зак.

1. сагнаць у кучу;

2. сціснуць

stłoczyć się

зак. стоўпіцца, збіцца

stłuc

зак.

1. разбіць;

stłuc talerz — разбіць талерку;

2. пабіць, набіць;

stłuc na kwaśne jabłko — збіць на горкі яблык

stłuczenie

н. выцятае месца; сіняк

stłuczka

ж. разм. сутыкненне, аварыя

stłuczony

1. разбіты;

2. выцяты, збіты

stłuć się

зак. разбіцца

stłumić

зак.

1. падавіць; задушыць;

stłumić oddech — затаіць дыханне;

stłumić płacz — падавіць плач;

2. патушыць, пагасіць;

stłumić pożar (ogień) — патушыць (пагасіць) агонь (пажар)

stłumiony

падушаны; задушаны