Verbum

Słubice

мн. г. Слубіцы

słuch, ~u

м.

1. слых;

mieć dobry słuch — мець добры слых;

mieć słaby słuch — недачуваць; быць глухаватым;

grać ze ~u — іграць на слыху;

2. ~у мн. чуткі; погалас; пагалоска; гавэнда;

chodzą ~y, że ... — ходзяць чуткі, што...; кажуць, што...;

słuch o nim zaginął — і следу не стала; і след ветрам змяло; і слыху не чутно;

3. ~у мн. вушы;

postawić ~y — наставіць вушы (пра зайца);

zamienić się w słuch — пераўтварыцца ў слых; уважліва слухаць

słuchacz

м. слухач

słuchaczka

ж. слухачка

słuchać

słucha|ć

незак.

1. слухаць;

~ć koncertu — слухаць канцэрт;

~ć radia — слухаць радыё;

~m? — слухаю?; алё?; (недачуўшы) даруйце?; што?;

~aj! — паслухай!; слухай!;

2. слухацца;

nie ~ć — не слухацца

słuchać się

незак. слухацца

słuchawka

słuchawk|a

ж.

1. тэлефонная трубка; слухаўка;

proszę nie odkładać ~i! — калі ласка, не кладзіце трубку!;

podnosić ~ę — браць трубку (слухаўку);

2. ~і мн. навушнікі;

3. стэтаскоп

słuchowisko

н. радыёперадача, радыёпастаноўка

słuchowy

слыхавы;

aparat słuchowy — слыхавы апарат

sługa

ж.

1. слуга;

uniżony sługa — ваш пакорлівы слуга;

sługa boży — раб Божы;

2. служанка