Verbum

nos

м. нос;

chustka do ~a — насоўка, насатка;

mówić przez nos — гаварыць у нос;

mruczeć pod ~em — мармытаць сабе пад нос;

wodzić kogo za nos — вадзіць (каго) за нос;

spuścić nos na kwintę — звесіць нос;

zadzierać ~a — задзіраць нос;

zabrać co komu sprzed ~a — выхапіць што, у каго з-пад носа;

kręcić na co ~em — круціць на што носам;

mieć ~a — мець нюх;

dostać ~a — атрымаць наганяй;

mam tego po dziurki w ~ie — я сыты гэтым па горла;

mam to w ~ie — мяне гэта зусім не цікавіць; мне на гэта напляваць;

wścibiać nos — утыкаць нос (у што)

nosacizna

ж. вет. сап

nosaty

1. насаты;

2. вет. сапны

nosiciel

м. носьбіт

nosić

незак.

1. насіць;

2. насіць (пра вопратку); мець на сабе;

3. характарызавацца;

4. несці ў сабе; утрымліваць

nosić się

незак.

1. насіцца; кідацца;

2. насіцца (пра вопратку);

3. насіцца з чым;

nosić się z myślą zrobienia czego — насіцца з думкай (намерам) зрабіць што

nosidło

н. каромысел

nosiwoda

м. ваданос

nosorożec

м. заал. насарог (Rhinoceros)

nosowy

насавы