nos
м. нос;
chustka do ~a — насоўка, насатка;
mówić przez nos — гаварыць у нос;
mruczeć pod ~em — мармытаць сабе пад нос;
wodzić kogo za nos — вадзіць (каго) за нос;
spuścić nos na kwintę — звесіць нос;
zadzierać ~a — задзіраць нос;
zabrać co komu sprzed ~a — выхапіць што, у каго з-пад носа;
kręcić na co ~em — круціць на што носам;
mieć ~a — мець нюх;
dostać ~a — атрымаць наганяй;
mam tego po dziurki w ~ie — я сыты гэтым па горла;
mam to w ~ie — мяне гэта зусім не цікавіць; мне на гэта напляваць;
wścibiać nos — утыкаць нос (у што)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)