Verbum

cicerone

м. або м. нескл. [cziczerone] кніжн. гід, праважаты; чычэроне; экскурсавод

cichaczem

разм. цішком, ціхачом, спадцішка

cichnąć

незак. уціхаць, сціхаць, цішэць

cicho

1. ціха;

cicho jak makiem zasiał — мёртвая цішыня;

cicho! — ціха!; цішэй!;

2. сакрэтна; таемна

cichobieżny

бязгучны

cichość

ж. кніжн. цішыня, ціхата, ціхмень, ціша; маўчанне;

w ~ci ducha — у глыбіні душы;

w ~ci разм. паціху

cichuteńko

ціхенька, ціхенечка, ціхусенька

cichutko

ціхутка

cichy

1. ціхі, ціхмяны; сціплы; спакойны;

~y głos — ціхі голас;

~e czytanie — чытанне сам сабе;

2. патаемны; сакрэтны;

~a zgoda — патаемная дамова;

~y wielbiciel — патаемны паклоннік;

z ~a pęk — ні з пушчы, ні з поля; раптам;

~a woda brzegi rwie — у ціхім балоце чэрці вядуцца