Verbum

błysk, ~u

м. бліск; блісканне

błyskać

błyska|ć

незак. бліскаць;

uśmiech błyskać — усмешка свеціцца (ззяе)

błyskać się

błyska|ć się

незак. бліскаць;

błyskać się — бліскае маланка

błyskawica

błyskawic|a

маланка, бліскавіца;

lotem ~y — з хуткасцю маланкі;

~a kulista — шаравая маланка

błyskawiczny

маланкавы, вокамгненны

błyskotać

незак. блішчаць, пабліскваць

błyskotka

ж. бліскаўка; бліскучая цацка

błyskotliwość

ж. бліскучасць

błyskotliwy

błyskotliw|y

1. бліскучы; эфектны;

~y mówca — бліскучы прамоўца;

~e uwagi — дасціпныя заўвагі;

2. бліскучы

błysnąć

зак. бліснуць (пра бліскавіцу)