Verbum

donosiciel

м. даносчык

donosić

I donosi|ć

зак.

1. данасіць; знасіць;

2. данасіць (дзіця)

II незак.

1.

даносіць, прыносіць, падносіць;

gospodarz donosić nam wina — гаспадар падносіць нам яшчэ віна;

2. даносіць; рабіць даносы;

~ł na nas policji — ён даносіў на нас паліцыі;

3. (пра гукі і да т.п.) далятаць; даносіцца

donośnie

звонка, гучна, голасна, моцна

donośny

звонкі, гучны, зычны, моцны;

donośny głos — гучны (моцны) голас

donżuan

м. донжуан

doń

(=

do niego) — да яго

dookoła

гл. dokoła

doorać

зак. даараць

doorywać

незак. даворваць

dopadać

I незак. разм.

kogo/czego, do kogo/czego 1. дабягаць, дабірацца; дасягаць да каго/чаго;

2. хапаць каго/што; накідвацца на каго/што

II зак.

наваліць (пра снег); наліць (пра дождж)