Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

urazić

зак.

1. зняважыць, пакрыўдзіць;

2. ударыць

urazowy

urazow|y

траўматычны; траўматалагічны;

oddział chirurgii ~ej — аддзяленне траўматалогіі

uraźliwość

ж. крыўдлівасць

uraźliwy

крыўдлівы

urażać

незак.

1. кніжн. зневажаць, крыўдзіць;

2. удараць

urażać się

незак.

1. кніжн. абражацца, крыўдзіцца;

2. ударацца, біцца

urażony

зняважаны, пакрыўджаны; абражаны;

jest urażony na mnie — ён пакрыўдзіўся на мяне, ён мае на мяне крыўду;

czuć się ~m — адчуваць сябе пакрыўджаным

urąbać

зак.

1. адсячы; адсекчы; абсячы; абкалоць;

urąbać głowe — адсячы галаву;

2. накалоць, насячы;

urąbać drzewa — накалоць дроў

urągać

urąga|ć

незак. komu/czemu насміхацца з каго/чаго, абражаць каго/што;

to urągać dobrym obyczajom — гэта пярэчыць добрым манерам;

~ć zdrowemu rozsądkowi — пярэчыць здароваму розуму

urągliwy

з’едлівы, здзеклівы