Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
aąbceęijklłmnoóprsuwyzźż/

dominacja

ж. кніжн. дамінаванне; перавага;

dominacja silnych nad słabymi — дамінаванне моцных над слабымі

dominialny

дамініённы; які адносіцца да дамініёна

dominikanin

м. манах дамініканскага ордэна; дамініканец

dominikański

дамініканскі

dominium

н. дамініён

domino

н. даміно

dominować

domin|ować

незак. кніжн. дамінаваць, пераважаць; панаваць;

wieża ~uje nad miastem — вежа ўзвышаецца над горадам

dominujący

які дамінуе (пануе, перавагае);

dominujący rys charakteru — рыса характару, якая дамінуе

domknąć

зак. шчыльна зачыніць

domłócić

зак.

1. дамалаціць;

2. намалаціць дадаткова