Verbum

zdobycie

н. узяцце; здабыццё; заваяванне; захоп

zdobycz

ж.

1. здабыча; трафей;

2. заваяванне; дасягненне;

~e nauki — дасягненні навукі

zdobyczny

здабыты ў баі; трафейны

zdobyć

зак.

1. заваяваць, захапіць, узяць, здабыць;

zdobyć twierdzę — узяць крэпасць;

zdobyć co z marszu — захапіць што з паходу;

2. атрымаць; здабыць;

zdobyć pierwsze miejsce — заняць першае месца;

zdobyć bramkę спарт. забіць гол

zdobyć się

зак. рашыцца; наважыцца; асмеліцца;

zdobyć się na odwagę — сабрацца з духам; адважыцца;

zdobyć się na odmowę — асмеліцца адмовіць

zdobywac się

незак. адважвацца; асмельвацца; рашацца (на што)

zdobywać

незак.

1. заваёўваць; захопліваць, браць, здабываць;

2. атрымліваць; здабываць;

zdobywać znajomość języków — авалодваць мовамі

zdobywca

м. заваёўнік;

zdobywca złotego medalu — залаты медаліст

zdobywczy

заваявальны; пераможны

zdolność

ж. здольнасць;

~ć do pracy — працаздольнасць;

~ć do czynności prawnych юр. дзеяздольнасць;

~ci malarskie — здольнасці да малявання;

zdradzać ~ci do czego — праяўляць здольнасці да чаго