dokształcić się
зак.
1. давучыцца;
2. павысіць сваю кваліфікацыю
doktor
м.
1. доктар (навуковая ступень, якая прыблізна адпавядае ступені кандыдата навук);
doktor medycyny — доктар медыцыны (≈кандыдат медыцынскіх навук);
doktor habilitowany — доктар навук;
doktor honoris causa — ганаровы доктар навук;
2. разм. доктар, лекар, урач;
iść do ~a — ісці да доктара
doktorant
м. аспірант; саіскальнік вучонай ступені кандыдата навук
doktorat, ~u
м. навуковая ступень (прыблізна адпавядае ступені кандыдата навук);
obronić doktorat — абараніць дысертацыю
doktorka
ж. разм. доктар (жанчына); дакторка
doktorowa
ж. дактарыха; доктарава жонка
doktorski
doktorsk|i
доктарскі;
rozprawa ~a — доктарская (кандыдацкая) дысертацыя;
obrona pracy ~iej — абарона доктарскай (кандыдацкай) дысертацыі
doktoryzować się
незак. здабываць доктарскую (кандыдацкую) ступень
doktryna
ж. дактрына;
doktryna polityczna — палітычная дактрына