Verbum

uogólnić

зак. абагульніць

uogólnienie

н. абагульненне

uosabiać

незак.

1. увасабляць;

2. літ. персаніфікаваць

uosabiać się

незак. увасабляцца

uosobić

зак. увасобіць

uosobić się

зак. увасобіцца

uosobienie

н.

1. увасабленне;

uosobienie zła — увасабленне зла;

2. літ. персаніфікацыя

upadać

незак.

1. падаць; валіцца;

upadać ze zmęczenia — падаць (валіцца) ад стомы;

2. прыходзіць у заняпад;

3. падаць; апускацца;

4. правальвацца; рушыцца;

upadać na duchu — падаць духам

upadek, ~ku

м. заняпад, падзенне;

~ek moralny — маральнае падзенне;

chylić się ku ~kowi — прыходзіць да заняпаду;

podźwignąć z ~ku — вывесці з заняпаду; адрадзіць

upadłościowy

: masa ~a юр. маёмасць банкрута, якая размяркоўваецца сярод крэдытораў