Verbum

przyzwoitka

ж. кампаньёнка; асоба, якая суправаджае дзяўчыну

przyzwoitość

ж. прыстойнасць

przyzwoity

прыстойны

przyzwolenie

н. дазвол; згода

przyzwolić

зак. дазволіць; згадзіцца

przyzwyczaić

зак. прывучыць;

przyzwyczaić kogo do porządku — прывучыць каго да парадку

przyzwyczaić się

зак. прывучыцца, прывыкнуць, прызвычаіцца

przyzwyczajać

незак. прывучаць

przyzwyczajać się

незак. прывучацца, прызвычайвацца

przyzwyczajenie

przyzwyczajeni|e

н. прывычка; звычка;

z ~a — па звычцы;

~e jest drugą naturą — звычка – другая натура