głosiciel
м. вяшчальнік; абвеснік, вястун
głosić
głosi|ć
незак. абвяшчаць; прапаведваць;
wieść głosić że ... — чуткі кажуць, што...
głosik
м. галасок;
głosik dziecka — дзіцячы галасок
głoska
ж.
1. лінгв. гук;
głoska dźwięczna (bezdźwięczna) — звонкі (глухі) гук;
2. уст. літара; знак;
zapisać złotymi ~mi — запісаць залатымі літарамі
głoskowy
głoskow|y
лінгв. гукавы; фанетычны;
pismo ~e — фанетычнае пісьмо
głosować
незак.
1. галасаваць;
głosować na kogo — галасаваць за каго;
2. za kim/czym выказвацца за каго/што;
głosować przeciwko komu/czemu — выказвацца супраць каго/чаго
głosowanie
н. галасаванне;
głosowanie jawnie (tajnie) — адкрытае (тайнае) галасаванне;
głosowanie powszechne — усеагульнае галасаванне;
poddać pod głosowanie — паставіць на галасаванне
głosowy
głosow|y
1. галасавы; вакальны;
wiązadła ~e — галасавыя звязкі;
muzyka ~a — вакальная музыка;
2. лінгв. гукавы, фанетычны